A xema dos nados en marzo: a aguamariña

Texto e imaxes: Juan Cristóbal Fernández Casas

Xemólogo colexiado nº G0062

Para leer el artículo en castellano pinchar aquí.

Principalmente de orixe pegmatítica e acadando na súa cristalización lonxitudes de varios centímetros e varios quilogramos de peso (hai referencias dun cristal brasileiro de 110 quilos) a nosa xema de hoxe, que debe o seu nome á súa cor similar á auga do mar, aparece na natureza case sempre verde pálido, observable se miramos en dirección ó seu eixe óptico, con matices azulados, debido a acción do ferro na súa estrutura. A cor azul que asociamos no presente co mineral é debido case exclusivamente a tratamentos que eliminan o verde del.

Pertence ó extenso grupo xemolóxico dos berilos, que inclúe xemas, entre outras, tan coñecidas como a esmeralda, a morganita, o berilo verde ou amarelo e o escasísimo berilo vermello ou bixbita.

Aparece en numerosos xacementos repartidos por todo o mundo, destacando EE.UU., Brasil, os montes Urais rusos, Afganistán na súa fronteira con Pakistán, e varas localización en África (Kenia, Madagascar, Mozambique, Namibia, Nixeria, Zambia e Zimbabue).